Η μέθοδος του Φρανκενστάϊν

Ναι, ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Είναι απλώς ένα μίνι έπος, γραμμένο από 5 άτομα διαφόρων εθνικοτήτων, την περίοδο χμμ, Ιούλιος 2007 - Μάϊος 2008, αν και ίσως τα επί μέρους τμήματα να είναι προγενέστερα. Για όποιον ενδιαφέρεται (χμμμ) δικά μου είναι τα 2., 4. & 7.
Έχω κι άλλο ένα στο μπαούλο των θαυμάτων.

Religion Now.. The Early Times to The End Times

(Or...Gingerly Trying To Understand Different Perspectives, Faiths And Sects..)

I. Tale Of Two Marys

Listen up now if you please
To my Magic Tale of Two Marys
This version has been seldom told
Tho redemption’s often bought and sold

So Dearly Beloved lend me your tears
Let’s fill this ditch we’ve dug for years
Mystery and Tragedy
The tale of these two fair Marys

Well our sultry Mary One
Was addicted to a mother’s son
Greener than a summer bean
Guess it’s best to call him Ian

Mary Two
(Course you know who..
The mother of that scintillating son
Who took the heart of Mary One)

But Ian was a Saintly Sort
Who spent his hours deep in thought
And otherwise constructing myths
On how to get Eternal Bliss

He reached out to the common man
With his simple Masterplan
To rid the world of Pain and Sin
Boy THAT'S a tricky heart to win!

Or so thought Mary One in grief:
She knew her dress was way too brief
Her lips they bled her skin did smart
As townsfolk stoned her for a tart

When Ian stooped to pick her up
To feed her from his own cracked cup
She simply stared in disbelief
And M Two taking her for thief

Sidled up to her one day
Release your spell she said I’d pay
How much to leave my Son alone?
For He is Chosen it’s well known

No He chose me can you not see
Or is there yet a Mary Three?
Whatever your objection be
Please realise that He Chose Me

Then Ian Spoke, the temple cracked
The plain it shook and the sky turned black
The High Priest ripped up his almanac
The heavens broke, the air grew slack
Some folks screamed, It’s War. Attack
Some hid out in a broken shack
Old men were playing hacky-sack
Kids drove off in a Pontiac
Both Marys ran not looking back
M Two laughed like a maniac
M One tied her to a railroad track

But trains will never run today
Was all that Mary Two could say
This game is busted time to split
Save yourself get out of it

But One was riddled with remorse
Its Ian’s doing yes of course
I’ll untie you, please calm down
Guess we’d better leave this town

Just then the Saintly Son appeared
Precisely what they both had feared
MY CUP he thundered Take A Sip
We’re Splitting in My Silver Ship

Ten thousand light years away
I’ve cleaned things up it’s Judgement Day
Come quick or there’ll be Hell to play
Anyways there’s no place left to stay


So here’s my story strange but true
The Ascent of Marys One and Two

Oh, yes…. M One and Ian’s chemistry
Has led to talk of Mary Three…

OR...?

II. Divine Grace

The Hand of God protects the Führer.
The Wrath of God undoes the infidels.
The Flame of God will scorch blasphemers.
The Hand of God protects the Führer.

I am vigilant.I am strong.
Just and never wrong.
The thunder's my voice,
My reach is long.
Omnipresent vindicator,
Hope distributer, dream crusher
I like to watch when you sin...
Sends shivers down my skin.

The Hand of God protects the Führer.

III. The Holy Glove

Christ was a peasant
But His servants are kings.
Behold the might of the hierarchy,
And the miracle of hegemony.

Christ may love me so
But he is only a peasant.
Behold the might of the hierarchy,
Forgive me but I wish to be free.

IV. A Line of Martyrs

1.Abdullah
I just died yesterday
Blew myself up
In a million pieces.
So bitter, the will of Allah.
But my reward is worth it.
Left a family behind,
A woman and a child.
But the infidel did pay,
We both died yesterday.
My prize is well deserved and near.
Isn't it?
2.Eleonore
The Bishop came to me
Put his hand on my thigh
and tried to kiss me.
I told him "Go to Hell"
Now for whom do you think they toll the bells?
"Witch!", they cried.
"Slept with the Devil,
Now she must pay"
I might just as well have,
Would have had some fun
Before they burned me at the stake.
3.Peter
Jerusalem!
I only saw your walls from afar..
Loyal to a dead king.
Before the desert sun
Brought me down on my knees.
Jerusalem!
My heart was pure.
Barbarossa!
I really think your words were true.
My bones will lay
In the golden sand.
My soul will crave
For the kingdom come.
4. ?
An insignificant life that no one remembers
A monument built to last forever.
Nameless I lived, nameless I died.
On my shallow grave, no tears were cried.
But look, how it stands!
Proud above the desert sands.
Osiris and Isis!
Were your temples worth my pain?
Life you give, life you take.

V. Apocalypse

The world's at an end
As angel and abomination clash.
And the flesh and blood
Caught in the middle
Divided.

For whoever wins the war
Wins the entirety of the world
And it shall spell inevitable demise.
For either isn't man
He is both.

The painful division
Of order, of balance, of cancellation
Of brotherhood of good and evil.
The greatest war ever in the world;
An internal battle.

VI. "Julie Upon A Star"

Julie was the sun
The way she walked
Gracefully and gently
Over the morning
Til she lay down

I never spoke to her
Though I often wanted to
But she once smiled
When she saw me
Amidst the crowd

Julie was the sun
She would shine
Glow like the galaxy
Where she belonged
And it sent her home

VII. Godmaker

He saw the thunder in the sky,
He saw his kinsmen live and die.
How,he wondered, and why?
There must be something there behind.
For mammoths to grow and birds to fly
For men to drown in women's eyes.
Who gave us fire? Who gave us life?
Who strikes us down, who moves our strings?
Where did we come from, where to when we die?
There must be someone in the sky,
Who sends us rain and day and night.
There must be someone in the ground,
Who lets crops grow and flowers bloom.
To bring us joy or bring us doom.
Unseen, but they must be there.
No, we cannot be alone,
I dare not believe we're only flesh and bones.
Gods! We'll name them gods.
And pray they can hear.

VIII. Faithtaker

So it was..

But They never draw near
Our prayers become babble
Our idols cold stone
Temples grow ripe and decay
Intermediaries unmasked
False Prophets fall where they Laid
Fake Demons we make of each other
Faith finances our War..

With all our advances
Merit-making and piety,
Ritual Morality,
Blank-cheque Missions,
Black-op Edicts
Grey Ethics
White Fear
We're Somnambulant still
The Structure is fallen
And we Howl in the Wilderness

Alone.

Epilogue
IX. A Vision of Clarity

Bash and brute, constant dispute, why can’t we sit back and live?
Consumed in a world with hypocrites, all trying to prove themselves right.
Digging the hole deeper and there stands the grim reaper laughing hysterically at us fools.

We degrade and reap ourselves every day, when what are we taking away?
Step back, look at yourself, is life just one, big competition?
Humble may I be and this is all the common person will say.
Tomorrow is another day and let’s leave it that way, free for improvement.

Let us see the light, take flight, and leave our problems in a paper bag that will soon be tossed away,
Or sashayed with a lovely Jack Daniels bottle.
Corruption is our fine art that we need no rehearsing for because we practice every day.
What is our problem?

Stars in our eyes, skeletons in our closets, and cheeks, varying in shades of crimson.
We sin - some with sincere regret, the rest with none at all.
Solution rendering, constantly trying to find the answers that just many never surface to our complex minds—that sit dormant in our explosive bodies.
Human we are, part animal you see, give us some faith, we are closer to complete as He, whoever He may be.

Συνταγές για επίδοξους συγγραφείς 2.1: Στο στόμα της Τρέλλας, μέρος Α' (completed)

Να'μαστε πάλι. Θα ασχοληθούμε με συγγραφή ιστοριών της μυθολογίας Κθούλου! Ξεκινάμε από τα βασικά. Αν δεν αναγνωρίζετε την προέλευση του τίτλου του σημερινού μαθήματος, είναι από ταινία. Αν ωστόσο η φράση "Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn" σας προκαλεί σύγχυση ή δεν έχετε ακουστά το όρος Χάθεγκ-Κλα, ίσως είναι άσκοπο να διαβάσετε κάτω από αυτή τη γραμμή.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Π.Γ. (πρόγραφο): Τελείωσα το πόνημα και το ξαναδημοσίευσα [άνω τελεία] ποιός θα το έβλεπε εκεί κάτω..

Θαυμαστά! Είστε μυημένοι, ή απλώς περίεργοι.
Δεν θα πούμε τίποτα παράξενο. Απλά θα κωδικοποιήσουμε πράγματα που έχετε ήδη λογικά προσέξει.
Υπάρχουν 3 ή ίσως 4 βασικές μορφές του συγκεκριμένου είδους. Η ιστορία του Τύπου που παρατηρεί ή ανακαλύπτει τα παράξενα (Τ.π.π.η.α.τ.π.), του Ηλίθιου Κληρονόμου (Η.Κ.) και η Πρωτοανθρωπική Ξεχασμένη Ιστορία (Π.Ξ.Ι.). Ξεχωριστή μπορεί κάποιος να θεωρήσει την περίπτωση του Χασικλή Καλλιτέχνη (Χ.Κ.), αν και πιθανότατα εντάσσεται στην 1η κατηγορία.
Θα αναλύσουμε σήμερα την 2η και ευκολότερη περίπτωση.
-. Η ιστορία του Η.Κ. γενικά γράφεται σε πρώτο πρόσωπο, χωρίς να αποκλείονται εξαιρέσεις.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο Η.Κ., όπως έυκολα καταλαβαίνει κανείς, κάτι κληρονόμησε. Αυτό είναι ένα σπίτι. Ο νεκρός ήταν είτε ένας μισοξεχασμένος συγγενής (θείος) είτε ο παππούς που είχε να δει πολλά χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, επρόκειτο είτε για απόμακρο είτε για αντιπαθητικό άτομο. Χωρίς βλάβη της γενικότητας, θα αναφερόμαστε στον κληροδότη ως Μυστήριος Γέρος (Μ.Γ.).
Ο Η.Κ. αποφασίζει να πάει να δει το σπίτι. Είναι παιδί της πόλης, αλλά δεν είναι σίγουρος αν πρέπει να πουλήσει το πατρογονικό οίκημα. Αυτό βρίσκεται σε κάποιο god forsaken χωριό στα βουνά κατοικούμενο από αιμομίκτες (αυτό βέβαια δεν το λέμε αμέσως) βλάχους που έχουν ξεμείνει λίγες δεκαετίες πίσω και -ναι, πολύ σωστά- αντιπαθούν τους ξένους (Στο είπα ότι αυτοί οι πρωτευουσιάνοι με τις μηχανές τους μόνο κακό θα έφερναν). Προσοχή! Το σπίτι δεν βρίσκεται στο Ίνσμουθ. Εκεί ξεμένει ο Τ.π.π.η.α.τ.π. και όχι ο Η.Κ. Σαν βασική πηγή πληροφόρησης για το παρελθόν ο Η.Κ. έχει τον Δικηγόρο ή τον Συμβολαιογράφο. Αυτοί τον ενημερώνουν πως ο Μ.Γ. δεν ήταν πολύ στα καλά του, ότι πριν χρόνια το όνομα του είχε συνδεθεί με κάποιο έγκλημα (συνήθως εξαφάνιση κάποιων ατόμων). Μία περιγραφή του σπιτιού και μία αόριστη αναφορά στην απαραδεκτοσύνη του χωριού συμπληρώνουν την ενότητα.
Σημείωση: Τόσο ο Η.Κ., όσο και οι Χ.Κ., Τ.π.π.η.α.τ.π. είναι εργένηδες, χωρίς σχέση, και στην καλύτερη περίπτωση δημοσιογράφοι. Γενικά διάγουν μια μάλλον βαρετή ζωή. Αυτό αποτελεί κυρίως δικαιολογία για το πώς πάνε και μπλέκουν σε τέτοιους μπελάδες.
Στη συνέχεια ο Η.Κ. μεταβαίνει στο σπίτι. Πρόκειται για μεγάλο κτίριο του 18-190υ αιώνα, και διαθέτει και μερικά στρέμματα κτήμα. Είναι απομακρυσμένο από το υπόλοιπο χωριό (που ο Η.Κ. βρήκε μετά από αρκετό ψάξιμο στο χάρτη) και σε απρόσμενα καλή κατάσταση! Το εσωτερικό δείχνει πως μάλλον έμεινε όπως το άφησε ο Μ.Γ.. Αφού αποκαταστήσει το ρεύμα, ο Η.Κ. ανακαλύπτει την ευμεγέθη βιβλιοθήκη του Μ.Γ. στην οποία δεσπόζουν διάφορα βιβλία μαγείας, δαιμονολογίας, κλπ. Ο Η.Κ. αποφασίζει να ρίξει μια ματιά αργότερα, αφού πρώτα πάει στο χωριό να αγοράσει τίποτα μαντζαφλάρια για επισκευές και φαΐ. Επισκέπτεται το παντοπωλείο του γέρο-Μαρς/Πίκμαν/κ.α. όπου γίνεται δεκτός με στραβομουτσουνιάσματα, ενώ όταν αναφέρει ποιός είναι και γιατί ήρθε, ο παντοπώλης μόνο που δε του πετάει το σαλάμι στη μούρη. Ενοχλημένος και μπερδεμένος από αυτή την αγενή αντιμετώπιση, ο Η.Κ. επιστρέφει σπίτι, όπου φτιάχνει ένα σάντουιτς.
Την άλλη μέρα, ή ακόμη και το ίδιο βράδυ, ο Η.Κ. μελετά τα βιβλία του Μ.Γ. Ανάμεσα τους, ξεχωρίζει με (πάντα) μια ανατριχίλα, το "αποτρόπαιο Νεκρονομικόν του τρελλού Άραβα Αμπντούλ Αλ-Χαζρέντ", ή, σε μία έκρηξη πρωτοτυπίας, το Βιβλίο του Έϊμπον. Αν θέλετε τα Πνακοτικά χειρόγραφα, το De Vermis Mysteriis κλπ, συνήθως έχουν δεύτερο ρόλο και απλά συνοδεύουν το Νεκρονομικόν. Στον απαγορευμένο αυτό Αποτρόπαιο Τόμο (Α.Τ.), για τον οποίον, όλως παραδόξως, παρά τη σπανιότητα του, ο Η.Κ. όλο και κάτι έχει ακούσει, ή ίσως και μελετήσει στο Πανεπιστήμιο του Μισκατόνικ, βρίσκει διάφορα απαίσια υπονοούμενα, κλπ, μία μικρή αόριστη νύξη κάνουμε εδώ για το αβυσσαλέο χάος που καραδοκεί στις έξω διαστάσεις. Συχνά, ο Μ.Γ. έχει αφήσει πίσω του αλληλογραφία με κάποιον άλλο Μ.Γ., στην οποία αφήνονται νέα υπονοούμενα για τις επικλήσεις που έκαναν, και εκείνα που καλούσαν απ'έξω (προσοχή, italics). Τα λεγόμενα τους (οι επιστολές παρατίθενται*) ξεκαθαρίζουν στον αναγνώστη, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως ο Μ.Γ. καλούσε διάφορα πλάσματα στις τελετές του, πληρώνοντας τα βέβαια, με ανυποψίαστους χωριάτες, συνήθως παιδιά [εντείνει την Κοσμικη Φρίκη (Κ.Φ.) ]. Ο Η.Κ. αντιθέτως, δεν είναι -προφανώς- πολύ ξύπνιος, μιας και είτε λόγω αργοστροφίας, είτε λόγω άρνησης (μα είναι ο παππούς Τζεντεντάϊα), αποκτά απλά μια υποψία για την Κ.Φ., αλλά αποτυγχάνει να συνδέσει τα κομμάτια.
Σύντομα, οι χωριάτες γίνονται ακόμα πιο εχθρικοί, αφού έχουν ξαναρχίσει οι εξαφανίσεις ανθρώπων (ενίοτε και γελαδιών). Όλοι κατηγορούν τον Η.Κ., ο οποίος, μετά από πολλή σκέψη, καταλαβαίνει πως τα Ασύλληπτα 'Ονειρα (Α.Ο.) του είναι πραγματικά, και πέρα από τους αιώνες και τους κόσμους, ο εξαφανισμένος μα όχι νεκρός Μ.Γ. (που και που τον ανασταίνει ο Η.Κ., αλλά θα αγνοήσουμε την παραλλαγή αυτή), τον καλεί να πάει μαζί του, ή βρίσκει τρόπο να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών. Στα Α.Ο., ο Η.Κ. αντιλαμβάνεται πια το μέγεθος της Κ.Φ., και απεγνωσμένα προσπαθεί να την αποτρέψει. Ποτέ δε σκέφτεται απλά να την κάνει.
1.Θα δώσει ένα τέλος είτε με μία φωτιά στην οποία θα σκοτωθεί μάλλον κι ο ίδιος.
2. Ίσως αντιμετωπίσει την Κ.Φ. με το Πρεσβύτερο Σημάδι ή κάποιο άλλο ξόρκι - αισιόδοξο σενάριο, όχι όμως συνήθως από τον Η.Κ., αλλά από τον Σοφό Λόγιο/Επιστήμονα (Σ.Λ./Ε. - βλ. the case of Charles Dexter Ward, The Lurker At The Threshold)
3. Επίσης, μπορεί να γλυτώσει με αυτοσχέδιο τρόπο (π.χ. καταστρέφοντας το σαπισμενο [;] σώμα του Μ.Γ.). Τότε ίσως του μένουν τα Α.Ο. της Κ.Φ., αλλά τη σκαπουλάρει.
4. Υποκύπτει. Αυτό μένει στην ευχέρεια του δημιουργού, μιας και με εξαίρεση την έυκολη περίπτωση του Κρυπτοαβυσσαίου, που ανάγεται συνήθως στον Τ.π.π.η.α.τ.π., δεν είναι στάνταρ. Συχνά όμως, και το 4 ανάγεται στο 1, όπου τη φωτιά τη βάζει ο Θ.Ο. (θυμωμένος όχλος), ή οι Σ.Λ./Ε. με ένα συνδυασμό 1-2.

Ίσως ξέχασα κάποια πράγματα, αλλά αναμφίβολα, αυτά αρκούν για να γράψετε τη δική σας ιστορία Κ.Φ. στη μορφή του Η.Κ.
*"ποτέ μην καλείς κάποιον που δεν μπορείς να ελέγξεις. Θα άκουσες τι έπαθε ο Σ.Μ. στο Σάλεμ. Τον είχα προειδοποιήσει να αρκεστεί στα Μι-Γκο"
** Για όποιον αναρωτιέται, ο λόγος που οι Μ.Γ. κάνουν όλο αυτό το χαμό είναι για να αποκτήσουν την απύθμενη προανθρώπινη γνώση των Μεγάλων Παλαιών (κλπ). Συν το μπόνους της αιώνιας νεότητας.