"Ε, λοιπόν, να κάτι που δε βλέπεις κάθε μέρα", σκέφτηκε εντυπωσιασμένος ο κύριος Κ. Αφού λοιπόν έμεινε έκπληκτος από την ομολογουμένως αφύσικη αντίδραση του, πέρασε το υπόλοιπο ενάμιση περίπου δευτερόλεπτο ζωής που του απέμενε προσπαθώντας να θυμηθεί ποιός στο διάολο του είχε κολλήσει το ανόητο αυτό παρατσούκλι. Πρόλαβε μάλιστα να αναλογιστεί πως μάλλον δεν έχει και τόση σημα.... πριν γίνει ένα από τα πρώτα θύματα του πολέμου.
-------
-Θα σε πείραζε να μην κοιτάς τα βυζιά μου;
-...χμ;
-Λέω, κοιτάς τα βυζιά μου εδώ και μισό λεπτό.
-Μμ, όχι, με συγχωρείς, όχι, στην πραγματικότητα κοιτούσα πέρα από σένα, στο άδειο και αβέβαιο μέλλον μου.
Η πωλήτρια έμεινε σιωπηλή. Η έκφραση της δεν ήταν ιδιαίτερα συμπονετική. Ίσως επειδή το βλέμμα του έμενε εστιασμένο στο ίδιο σημείο.
-Εε, ορίστε. Κράτα τα ρέστα.
Θυμήθηκε πως είχε κατευθυνθεί σπίτι του με την ευχή να γινόταν κάποια δραματική αλλαγή στη ζωή του. Δεν είχε ακριβώς αυτό υπ' όψιν, αλλά σε αντίθεση με τους περισσότερους, δεν τον πείραξε και τόσο το τέλος του κόσμου. Προς στιγμήν αναρωτήθηκε αν η πωλήτρια με τα μεγάλα βυζιά είχε επιβιώσει. Μια φωνή τον έβγαλε από τις σκέψεις του:
"Ουφ, κάθε μέρα τα ίδια σκατά βλέπουμε."
εξωγήινοι; ζόμπι; κόπια του μαντ μαξ; λίγο απ' όλα; Δεν έχω ιδέα, αλλά αυτή η σκηνή μου 'χει καρφωθεί στο κεφάλι καιρό τώρα και βγάζοντας την έξω μπορεί να έρθει μια λογική (ή ακόμα καλύτερα μια παράλογη) συνέχεια.
