Προσοχή, ακολουθεί σπάνια περιπτωση ιντροσπεξιον.
Εδώ και κάποιο καιρό έχω κανει μια ενοχλητική παραδοχή απο την οποία ξεκινώ αυτο το όχι πολύ πως στο διάολο λέμε concise στα ελληνικά παραλήρημα: ποτε στην ενήλικη ζωή μου δεν έχω υπάρξει ευτυχισμένος - υπήρξαν περίοδοι κατα τις οποίες ήμουν ικανοποιημενος με τον εαυτό μου και τη ζωή και μπορουσα να μου δώσω ενα pat on the back και σίγουρα δε διεκδικω την απτη δυστυχία του αληθινού ποιητή, αλλά έως εκεί. Μπορω να φανταστώ την ευτυχία, την έχω αγγίξει μέσω της ρεαλιστικής ελπίδας. Αλλά ποτε ατυχία, ποτε ανικανότητα, περιστασεις, πιο συχνα αναποφασιστικοτητα, εμμονές και ενίοτε ακατανόητα αυτοσαμποταζ, κρατάνε παντοτε την επαγγελομενη ζωή (της livin' the life variety) λίγο πιο μακρυά απο το σύνηθες "ναι μωρέ, μια χαρά".
Προφανώς απο τα συστατικά που μπαίνουν στο καζάνι οπου μαγειρεύεται ο μαγικός ζωμος, κάποια χρειάζονται απλως ψάξιμο και επιμονη. Try harder you whining moron. Τα αλλά όμως; Οταν διαπιστωνεις οτι έχουν ονόματα όπως "αθάνατο νερό" και "δάκρυ μονοκερου" κι είσαι στο "χα, ίσως να μη μπορω να ελπίζω σε αυτό τελικ..ΛΕΣ ΜΑΛΑΚΑ;"; Η απλή λύση είναι η αντικατασταση: το νερό βρυσης και το δάκρυ αλογ.. -ίσως δε χρειαζεται καθολου αυτό- δε θα αλλάζουν και πολύ τη γεύση. Αλλά αυτή την αντικατασταση τη βρίσκω εγγενως λάθος. Ειμαστε το όνειρο. Ακόμα κι αν το ξεχασαμε στη φωτιά και έγινε εφιάλτης. Εγω ηθελα να μαγειρεψω το ελιξιριο της ζωης και την lapis philosophorum, οχι μια νοστιμη σουπα. Πως μπορείς να συμβιβαστεις και ποιος θα είσαι αν το αντικαταστήσεις με ενα εφικτό; Ο Πονσε ντε Λεον δεν ειναι ο τυπος που ανακαλυψε τη Φλοριντα, ειναι ο τυπος που εψαχνε την πηγη της νιοτης. Και τι σόϊ ονειρο είναι αν είναι ρεαλιστικό;
Ένας καλύτερος επίλογος θα ηταν βέβαια " τι σόϊ ιντροσπεξιον είναι αυτό που τελειώνει με τοσες δικαιολογίες και γιατί στον κόρακα γράφω τόση ωρα - στο κινητό ο μαλάκας - για να καταλήξω λίγο πολύ οτι μου αρέσει να είμαι ενας noble loser. "
Τώρα θυμήθηκα οτι σε αυτό το μπλογκ πολύ σπάνια ολοκλήρωνα μια σκεψη. Ή μια ιστορία. Που είναι κι αυτο ένας χρησιμος και επεξηγηματικος παραλληλισμος.
Ένας καλύτερος επίλογος θα ηταν βέβαια " τι σόϊ ιντροσπεξιον είναι αυτό που τελειώνει με τοσες δικαιολογίες και γιατί στον κόρακα γράφω τόση ωρα - στο κινητό ο μαλάκας - για να καταλήξω λίγο πολύ οτι μου αρέσει να είμαι ενας noble loser. "
Τώρα θυμήθηκα οτι σε αυτό το μπλογκ πολύ σπάνια ολοκλήρωνα μια σκεψη. Ή μια ιστορία. Που είναι κι αυτο ένας χρησιμος και επεξηγηματικος παραλληλισμος.
