Συνταγές για επίδοξους συγγραφείς 2.1: Στο στόμα της Τρέλλας, μέρος Α'

Να'μαστε πάλι. Θα ασχοληθούμε με συγγραφή ιστοριών της μυθολογίας Κθούλου! Ξεκινάμε από τα βασικά. Αν δεν αναγνωρίζετε την προέλευση του τίτλου του σημερινού μαθήματος, είναι από ταινία. Αν ωστόσο η φράση "Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn" σας προκαλεί σύγχυση ή δεν έχετε ακουστά το όρος Χάθεγκ-Κλα, ίσως είναι άσκοπο να διαβάσετε κάτω από αυτή τη γραμμή.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θαυμαστά! Είστε μυημένοι, ή απλώς περίεργοι.
Δεν θα πούμε τίποτα παράξενο. Απλά θα κωδικοποιήσουμε πράγματα που έχετε ήδη λογικά προσέξει.
Υπάρχουν 3 ή ίσως 4 βασικές μορφές του συγκεκριμένου είδους. Η ιστορία του Τύπου που παρατηρεί ή ανακαλύπτει τα παράξενα (Τ.π.π.η.α.τ.π.), του Ηλίθιου Κληρονόμου (Η.Κ.) και η Πρωτοανθρωπική Ξεχασμένη Ιστορία (Π.Ξ.Ι.). Ξεχωριστή μπορεί κάποιος να θεωρήσει την περίπτωση του Χασικλή Καλλιτέχνη (Χ.Κ.), αν και πιθανότατα εντάσσεται στην 1η κατηγορία.
Θα αναλύσουμε σήμερα την 2η και ευκολότερη περίπτωση.
-. Η ιστορία του Η.Κ. γενικά γράφεται σε πρώτο πρόσωπο, χωρίς να αποκλείονται εξαιρέσεις.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο Η.Κ., όπως έυκολα καταλαβαίνει κανείς, κάτι κληρονόμησε. Αυτό είναι ένα σπίτι. Ο νεκρός ήταν είτε ένας μισοξεχασμένος συγγενής (θείος) είτε ο παππούς που είχε να δει πολλά χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, επρόκειτο είτε για απόμακρο είτε για αντιπαθητικό άτομο. Χωρίς βλάβη της γενικότητας, θα αναφερόμαστε στον κληροδότη ως Μυστήριος Γέρος (Μ.Γ.).
Ο Η.Κ. αποφασίζει να πάει να δει το σπίτι. Είναι παιδί της πόλης, αλλά δεν είναι σίγουρος αν πρέπει να πουλήσει το πατρογονικό οίκημα. Αυτό βρίσκεται σε κάποιο god forsaken χωριό στα βουνά κατοικούμενο από αιμομίκτες (αυτό βέβαια δεν το λέμε αμέσως) βλάχους που έχουν ξεμείνει λίγες δεκαετίες πίσω και -ναι, πολύ σωστά- αντιπαθούν τους ξένους (Στο είπα ότι αυτοί οι πρωτευουσιάνοι με τις μηχανές τους μόνο κακό θα έφερναν). Προσοχή! Το σπίτι δεν βρίσκεται στο Ίνσμουθ. Εκεί ξεμένει ο Τ.π.π.η.α.τ.π. και όχι ο Η.Κ. Σαν βασική πηγή πληροφόρησης για το παρελθόν ο Η.Κ. έχει τον Δικηγόρο ή τον Συμβολαιογράφο. Αυτοί τον ενημερώνουν πως ο Μ.Γ. δεν ήταν πολύ στα καλά του, ότι πριν χρόνια το όνομα του είχε συνδεθεί με κάποιο έγκλημα (συνήθως εξαφάνιση κάποιων ατόμων). Μία περιγραφή του σπιτιού και μία αόριστη αναφορά στην απαραδεκτοσύνη του χωριού συμπληρώνουν την ενότητα.
Σημείωση: Τόσο ο Η.Κ., όσο και οι Χ.Κ., Τ.π.π.η.α.τ.π. είναι εργένηδες, χωρίς σχέση, και στην καλύτερη περίπτωση δημοσιογράφοι. Γενικά διάγουν μια μάλλον βαρετή ζωή. Αυτό αποτελεί κυρίως δικαιολογία για το πώς πάνε και μπλέκουν σε τέτοιους μπελάδες.
Στη συνέχεια ο Η.Κ. μεταβαίνει στο σπίτι. Πρόκειται για μεγάλο κτίριο του 18-190υ αιώνα, και διαθέτει και μερικά στρέμματα κτήμα. Είναι απομακρυσμένο από το υπόλοιπο χωριό (που ο Η.Κ. βρήκε μετά από αρκετό ψάξιμο στο χάρτη) και σε απρόσμενα καλή κατάσταση! Το εσωτερικό δείχνει πως μάλλον έμεινε όπως το άφησε ο Μ.Γ.. Αφού αποκαταστήσει το ρεύμα, ο Η.Κ. ανακαλύπτει την ευμεγέθη βιβλιοθήκη του Μ.Γ. στην οποία δεσπόζουν διάφορα βιβλία μαγείας, δαιμονολογίας, κλπ. Ο Η.Κ. αποφασίζει να ρίξει μια ματιά αργότερα, αφού πρώτα πάει στο χωριό να αγοράσει τίποτα μαντζαφλάρια για επισκευές και φαΐ. Επισκέπτεται το παντοπωλείο του γέρο-Μαρς/Πίκμαν/κ.α. όπου γίνεται δεκτός με στραβομουτσουνιάσματα, ενώ όταν αναφέρει ποιός είναι και γιατί ήρθε, ο παντοπώλης μόνο που δε του πετάει το σαλάμι στη μούρη. Ενοχλημένος και μπερδεμένος από αυτή την αγενή αντιμετώπιση, ο Η.Κ. επιστρέφει σπίτι, όπου φτιάχνει ένα σάντουιτς.

Ουψ. Ώρα για ύπνο. Συνεχίζουμε αργότερα!!

Κάτι σαν αυτοπροσωπογραφία

..με φανταστικά στοιχεία και λιγοστό ταλέντο

τουλάχιστον δεν πρόσθεσα ούτε ακάνθινο στεφάνι ούτε ουλές

How da ya like that, θυμόσοφε λαουτζίκο?

Έχουμε και λέμε. Λαμβάνοντας υπ' όψιν πως είχα μάθημα στη σχολη στις 12. Ξύπνησα 11.15, με πονοκέφαλο, ήπια μονορούφι τον καφέ, έχασα για 20 δευτερόλεπτα το τραμ. Μετά από 10 λεπτά έρχεται το επόμενο. Φτάνω στο μετρό, το χάνω για 10 δευτερόλεπτα. Στο κέντρο, το λεωφορείο κάποτε έρχεται, κάνει κάνα τέταρτο να βγει από την Ακαδημίας στη Βασιλίσσης Σοφίας, περίπου 50 λεπτά συνολικά ως την Πανεπιστημιούπολη. Φτάνω κατά τις 13.10 στην αίθουσα ασθμαίνοντας κι έχοντας χάσει ήδη μία ώρα, μόνο και μόνο για να διαπιστώσω πως δεν είχε μάθημα, λόγω συνέλευσης.
Το απόφθεγμα "η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται" καθιστούσε απαγορευτικό το να πάω να δω αν είχα περάσει ΜΜΦ 1. Κι όμως! Κόντρα στην εσχατολογία των δεισιδαίμονων χωριατόβλαχων που ανάμεσα σε αιμομικτικά όργια και κυνήγια μαγισσών σκαρφίζονται τέτοιες παπαροιμίες, εγώ πέρασα. Χρήσιμο συμπέρασμα; Η κατά μέτωπον σύγκρουση με την Ημαρμένη (με 'Η' δεν είναι;) μπορεί να σε κάνει να φας τα μούτρα σου, αλλά στραπατσαρίζει και εκείνη. Και μία στραπατσαρισμένη Ημαρμένη ισοδυναμεί με την βλάσφημη, μα τόσο χρήσιμη πλαστογράφηση της προσωπικής σας σελίδας στο Κισμέτ. Χμμ. Ίσως να είναι καλή ιδέα το πατεντάρισμα ενός web-Kismet.

G.R.I.M. Reaper 3000

Ναι, ξέρω, η ανάλυση είναι κακή. Ο καιρός however εγγύς που θα 'χω ένα καλύτερο μέσο από το κινητό να μεταφέρω εικόνες στο pc.

Εικαστικό Συμπλήρωμα των κάτωθι προβλέψεων

<---- Φωτογραφία ενός Μπχνσκ δίπλα σε ένα πρωτότυπο της νέας τους εφεύρεσης.

Κάτω: Ο Ηγέτης του αυτονομιστικού κινήματος των Μαμμούθαντων, Μαμμουθάλας ο Β' ο Σοφός
(συμπεριλαμβάνονται ανατομικες παρατηρήσεις)

Σε 1005 χρόνια από σήμερα......

....ο πληθυσμός της Γης θα ανέρχεται σε 4.6 δις, ενώ ο συνολικός ανθρώπινος πληθυσμός σε 33.8 δις.
....οι αποικίες θα βρίσκονται σε πλανήτες με φυσική ρύπανση
....οι γήινοι επιστήμονες θα καταλήξουν σε μία ενοποιημένη θεωρία δυνάμεων
....η φυλή των Μπχνσκ στον α Draconis θα ανακαλύψει τον τροχό
....η Μεγάλη Πυραμίδα του Χαίοπα θα στέκεται ακόμα..
....και ο Φαραώ απροσδόκητα θα αναστηθεί
....οι θρησκευόμενοι θα είναι μία γραφική μειοψηφία
....στην Ελλάδα η Εκκλησία θα εξακολουθεί να μην πληρώνει φόρους
....σε έναν πλανήτη του Αλντεμπαράν θα πεθαίνει ο τελευταίος Βαβυλώνιος θεός
....στον Άρη θα γεννιέται τυχαία τελείως ένας κλώνος του Ιησού Χριστού. Στα 8 θα σκοτωθεί από μία αφηνιασμένη ηλεκτρική τσουγκράνα.
....οι ιστορικοί θα αναρωτιούνται αν έχει ιστορική βάση ο μύθος του Τσε Γκεβάρα
....οι ιστορικοί θα θεωρούν τα κτίρια του Γκαουντί ως τυπική αρχιτεκτονική του 20ου αιώνα
....οι κατσαρίδες θα έχουν μείνει ίδιες
....σε μία απομίμηση κοσμικού αστείου, στον Ειρηνικό Ωκεανό, η εξέλιξη κάνει κύκλο και ξαναεμφανίζονται οι δεινόσαυροι
....οι άνθρωποι ξαφνιάζονται όταν αντικρίζουν δράκους σε ένα μακρινό ηλιακό σύστημα
....οι δράκοι τρομάζουν όταν εμφανίζονται τα τέρατα του παραμυθιού
....ο Δρ. Μπάουερ ανακοινώνει πως η κότα έκανε το αυγό
....οι κλωνοποιημένοι από αιώνες Μαμμούθαντες αναπτύσσουν αξιόλογο πολιτισμό και διεκδικούν την ανεξαρτησία τους.
....ο Κθούλου ξυπνά από το λήθαργο και ελευθερώνεται
....προς έκπληξη του, ανακαλύπτει πως η φυλή του έχει υπογράψει εμπορικές συμφωνίες με το H.S.G.C. και αναγκάζεται να πιάσει δουλειά σε λούνα παρκ
....αυτή η σελίδα υπάρχει ακόμα
....εσύ, ναι, ΕΣΥ, αναγνώστη του μέλλοντος, μένεις άναυδος από την ακρίβεια των προβλέψεων μου

...πίσω σου είναι ένας Γκλοργκ εκτελεστής. Σκύψε.

Μία μικρή ζωούλα

Το μικρό αυτό γατάκι το βρήκαμε στο δρόμο πριν λίγες μέρες. Ήταν τυφλό και αβοήθητο. Πέθανε το απόγευμα, αν και έμοιαζε να 'ναι καλά μέχρι χτες.
Δεν έβλεπε, αλλά αν χτυπούσες το πόδι στο πάτωμα ρυθμικά, ερχόταν σιγά σιγά και προσπαθούσε να σκαρφαλώσει στο παπούτσι σου. Έπινε γάλα απ' το μπιμπερό.
Όνομα δεν προλάβαμε να σου δώσουμε. Η ζωή στάθηκε τόσο άδικη μαζί σου στο μικρό διάστημα που ήσουν μαζί μας. Ελπίζω να ένιωσες λίγη αγάπη όσο καιρό σε φιλοξενήσαμε.
Αντίο μικρούλα. Θα σε θυμάμαι.

Η Κατάρα του Γίγαντα

Τόσα χρόνια χαμένος, σ' ένα άδειο φεγγάρι
Κανείς δε θυμάται το ναυαγό στον Αντάρη.

Ο Γίγαντας κοιμάται πάλι απόψε.
Κάτω απ' αστέρια που μου' ναι ακόμα ξένα
Ξαπλώνω, μήπως κι ονειρευτώ
Αν είμαι τυχερός, στα όνειρα μου βλέπω εσένα.

Στον ουρανό δεσπόζει ο Γίγαντας τη μέρα,
Κρέμεται ολοπόρφυρος, σαν Κόλασης φοβέρα.
Πέρα, στον ορίζοντα, φωτίζει την κοιλάδα
Καμιά φορά μπορεί ν' αχνοφαίνονται συντρίμμια
'κει που το Άγνωστο μ' άφησε και πήρε την αρμάδα.

Όπου και να' σαι, σίγουρα, με έχεις πια ξεχάσει
Μόνη μου συντροφιά μι' ανάμνηση για όσα έχουν περάσει
Και για το Αύριο, μονάχα μία ελπίδα
Τα μάτια σηκώνω στ' άστρα κάθε βράδυ
Ο από μηχανής θεός μην έρθει να με πάρει
Μα την αυγή ο Γίγαντας με βρίσκει πάλι μόνο
Πάντοτε ανέγγιχτος από το γέρο χρόνο
Με χαιρετά κάθε πρωί, "Καλώς σε βρίσκω Ναυαγέ, με λένε Αντάρη".

Fantastica

Ας πούμε κάτι νέο. Αλλά ποιός ο λόγος να γράψεις κάτι
όταν κάποιος άλλος το έχει πει καλύτερα;
Μία άποψη για τη δύναμη της φαντασίας και την διέξοδο
στα όνειρα από τον Λόρδο Ντάνσανυ.

..The real Ireland is a land of dreams. It is for
the sake of the dream that we send ministers to
Poland and Ruritania, for the sake of the dream
that we have a Minister of External Affairs, and
keep an army. And if we are not looking at the
stars as we walk, or looking for them at broad noon,
we are looking back over our shoulders at what has
gone ages since, and peering back even further
through the mist and the haze of Time, to see
bright and clear in the radiance that shines from
our vivid dreams the kings and the heroes of days
that never were. And that we shall part with last
of all. No nation shall take from us our myths
and our fables ; no man shall prove that our demi
gods did not live: we would as soon give up St.
Patrick as give up the snakes he expelled. And
why? Because St. Patrick was real, and can look
after himself.
But the Irish snakes never lived, and so they
need our support. They need it, and they shall
have it In stone and on parchment and on what
ever craftsmen can ornament, long snakes with
crocodiles jaws make our favorite design.
In England men are proud to protect the weak, but that is
scarcely knightly enough for us: we protect the
non-existent. While an Irishman lives to defend
them no phoenix will die, no leprechaun, no fairy.
And as for our ancient kings and the gods of old
and the demi-gods, to them our allegiance goes out ;
and we are less likely to forsake one of them for
anything modern, than for the discovery of some
still older Irish demi-god.
[...]
What colony has England ever founded like
ours? America she may feebly instance. There is
nothing in that: America was there already, and
her people had merely-to set foot on it, and do a bit
of fighting when they got there, to kill off its rightful
owners. What is that compared to Hy Brasil,
the continent in the Atlantic? That is one of our
colonies. We not only discovered it, but we imagined
it and invented it. If we want another victory
besides the hundreds won by our demi-gods, we
can sing of another tomorrow. And nothing that
historians can record of the deeds of any of you
can equal what our singers will say of ours.

Historians! What can they do? They need
material for their work, and can do nothing with
out it Our singers can glorify us without our doing
anything. And a finer tale they make than
any one of your histories. Let us sit and smoke our
pipes in front of our doors, and let singers tell of
our glories, and we will not envy Napoleon plant
ing his fleur-de-lys on the walls of Troy, or wherever
he did achieve his laborious victories. And in
any case what was he, only a foreigner?
Edward Plunckett, 18th Baron Dunsany, απόσπασμα από το
βιβλίο "My Ireland"

σημείωση: δεν σβήνονται οι καταχωρήσεις.

Ο Οδυσσέας στο Ελ Ντοράντο

Γιατί όποιος πάτησε στο νησί στην ομίχλη απέκτησε την αιώνια ζωή και όποιος βρήκε την πόλη στη ζούγκλα κολύμπησε στο χρυσάφι.
Κατά συνέπεια, το περίφημο εκ Καβάφη (ή από τον Alfred Tennyson κατά τη δική μου γνώμη) προερχόμενο συμπέρασμα περί ταξιδιού και Ιθάκης κρίνεται ελλειπές. Το ταξίδι μπορεί να είναι η ουσία, αλλά βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση τόσο με το ποιός έιναι ο προορισμός όσο και με το αν θα φτάσεις. Θα έδινε δεκάρα ο Οδυσσέας*1 για τις εμπειρίες που απέκτησε αν έμενε στο ταξίδι και δεν γύριζε ποτέ σπίτι του; Θα έψαχνε ο Juan Ponce de Leon την Πηγή της Πορτοκαλάδας με την ίδια ζέση που (υποτίθεται πως) έψαξε την Πηγή της Ζωής;
Αν ψάχνεις για χρόνια τον Χ προορισμό, είτε πρόκειται για μυθικές πολιτείες, είτε για το χαμένο παράδεισο είτε για τον αληθινό έρωτα, μπορεί να τον βρεις και να απογοητευτείς. Και τότε μπορείς να γυρίσεις με βλέμμα σοφό και αυτάρεσκο, με πρόσωπο ανάγλυφο από ρυτίδεςφιλοσοφικής σκέψης και να πεις πως το ταξίδι ήταν το σημαντικό. Αλλά αν ψάξεις τη ζούγκλα και τον ουρανό και δεν βρεις τίποτα, δεν πρόκειται να μείνεις ικανοποιημένος με όσα έμαθες στην πορεία. Και μπορεί να σου μείνει η αμόλυντη και εξιδανικευμένη εικόνα Της στο μυαλό, αλλά η άσβεστη δίψα, ό,τι κι αν συνήθως λένε, είναι κακό πράγμα. Οι δίψες είναι για να σβήνονται. Κι αν έχεις μάθει αρκετά, μόλις πατήσεις πόδι στη Hy Brazil θα αρχίσεις να ψάχνεις για την Ατλαντίδα. *σύνδεση με τα προηγούμενα - Και ΟΧΙ για τους θεούς στο Χάθεγκ-Κλα*

Άλλωστε αυτός δεν έφτασε ποτέ στην Κάρκασσον. Ή μήπως ναι;

*1. Στην πραγματικότητα, είναι εύκολα εξαγώγιμο το συμπέρασμα πως ο Οδυσσέας ή δε βιαζόταν καθόλου ή ήταν πολύ πολύ κακός πλοηγός, αλλά με αυτό θα ασχοληθούμε στο μέλλον.

U=4K

Σα να είδα ένα Σογκόθ πριν λίγο στην κουζίνα. Η γάτα πάλι απλώς έπεσε να κοιμηθεί όταν της έδωσα διαταγή να ανακαλύψει τον πιθανό εισβολέα.
Τι είναι ένα Σογκόθ; Ω, μα αγαπητέ αναγνώστη, δε γίνεται δουλειά έτσι. Σε λίγο θα μου πεις πως δεν έχεις σπίτι σου μυστικά δωμάτια χτισμένα με παράξενη γεωμετρία και γωνίες μέσα από τις οποίες μπορεί να στείλει τα λαγωνικά του ο Τίνταλος. Ανήκουστο!
Σε σένα, η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι να αρνηθείς το σπίτι που θα κληρονομήσεις από τον αντιπαθή και μισοάγνωστο θείο σου. Μην πας και ψάξεις καν τη βιβλιοθήκη του. Ως γνωστόν η περιέργεια σκότωσε τη γάτα (όχι την προαναφερθείσα, αλλά μία αρχετυπική Γάτα-Πανδώρα). Σε αυτή την περίπτωση, αν δεν ακούσεις θα έχεις την τύχη της Γάτας, και δεν θες να μάθεις ποιόν πήρε το κάστινγκ στο ρόλο της Περιέργειας. Εκτός αν δεν έμαθες τίποτα από την Κασίλντα στην Καρκόσα.
Τέλος πάντων, το Σογκόθ δεν βρέθηκε. Μάλλον δεν ήταν καν εκεί. Άλλωστε, όλοι οι εγκέφαλοι είναι στη θέση τους. Όχι πώς θα τους έκλεβε, αλλά αν ήταν η Μάζα Η πίσω από αυτά, θα υπήρχε μια βαρυτική έλξη που θα φαινόταν στο εγκεφαλογράφημα. Αντ' αυτού, μόνο η συνηθισμένη γκρίνια του Φ14 για την φορμόλη. Λες κι είναι μεγάλο τίμημα για να ταξιδεύεις ως τον Αλντεμπαράν. Άμα ξυπνήσει τους Π.Θ. θα τον βάλω σε ένα Πανσώμα. Θα του άρεσε αυτό.

Ω δύστυχε αναγνώστη, τι άλλο θα ακούσεις ακόμα!

Συνταγές για επίδοξους συγγραφείς 1: Τραγικό ρομάντζο

Εστίν ουν τραγωδία... Μαλακίες. Έχουν περάσει 2500 χρόνια και οι ανάγκες άλλαξαν. Κλείστε λοιπόν τον Αριστοτέλη, μελετήστε τους ρομαντικούς του 19ου αιώνα, τους φολκλόρ μύθους και κυρίως τον κινηματογράφο και θα δείτε.
Βήμα 1: Βρείτε τον τραγικό σας ήρωα. Αυτός είναι αθεράπευτα ρομαντικός και κατά βάση εντυπωσιακά τρελλός. Απαραίτητο στοιχείο: Είναι παραμορφωμένος / πανάσχημος / κουβαλάει κάποια απίθανη κατάρα. Παραλλαγή Ι: είναι (π.χ.) ένας τεράστιος γορίλλας / ραδιενεργό τέρας (στην τελευταία περίπτωση μάλλον μπαίνετε σε άλλο είδος γραφής πάντως). Παραλλαγή ΙΙ: διαθέτει τα απαραίτητα στοιχεία εκτός της παράνοιας. Σε αυτή την περίπτωση μάλλον πρόκειται για έναν χτυπημένο από τη μοίρα κωδωνοκρούστη/ζητιάνο. Η υπόλοιπη ιστορία δεν αλλάζει σημαντικά πάντως. Ανεξαρτήτως αυτού, ο τραγικός σας ήρωας (Τ.Η.) μένει οπωσδήποτε σε κάποιο ξεχασμένο από θεούς και δαίμονες μέρος. Μερικές ιδέες: α)στη μέση της ζούγκλας σε κάποιο πρωτοεμφανιζόμενο νησί. β) Σε κάποιον μισογκρεμισμένο πύργο των προγόνων του, κατά προτίμηση στην ανατολική Ευρώπη (Ουγγαρία ή Ρουμανία - ο,τιδήποτε άλλο θεωρείται πρωτότυπο). γ) Σε ένα δαιδαλώδες σύστημα υπονόμων ή κατακομβών. Αυτό θα βρίσκεται κάτω από κάποιο εντυπωσιακό και σημαντικό κτίριο (μία όπερα, έναν καθεδρικό, κτλ). δ) σε κάποια απομακρυσμένη έπαυλη, τελείως εγκαταλελειμμένη και απομακρυσμένη από κοντινούς οικισμούς, πιθανόν σε κάποιο κοντινό δάσος. Θυμίζει το β), αλλά τώρα ο Τ.Η. είναι πιο μυστηριώδης απ' ότι τρομακτικός.
Βήμα 2: Ξεθάψτε το τραγικό παρελθόν (Τ.Π.) του Τ.Η. σας. [μόνο εφ' όσον είναι άνθρωπος/-ειδές - αλλιώς λίγες σκόρπιες πληροφορίες αρκούν]. Εάν είναι
Ι.παραμορφωμένος, μπορεί να πρόκειται για εκ γενετής πρόβλημα ή τραγικό ατύχημα (Τ.Α.). Προτιμήστε το 2ο, αφού σας δίνει τη δικαιολογία για την παράνοια του και το άσβεστο μίσος προς τον κόσμο. Στη συνέχεια, σκεφτείτε πώς συνέβη το Τ.Α. στο Τ.Π. του Τ.Η. σας. Η αιτία βρίσκεται χαμένη στο Τ.Π. του. Οι βασικές κατευθύνσεις είναι 2: Α. Όταν ήταν μικρός, κάτι τραγικό συνέβη. Σε αυτό το σημείο, μπορείτε να προκαλέσετε τη συμπάθεια του αναγνώστη προς τον Τ.Η., γι' αυτό κάντε ό,τι μπορείτε για να συγκινήσετε. Κλασσικό παράδειγμα, ο τραγικός θάνατος των αγαπημένων γονιών του Τ.Η., πιθανότατα σε κάποια φωτιά στην οποία παραμορφώθηκε κι ο ίδιος. Εναλλακτικά, προτιμήστε σατανικούς γονείς (διόρθωση: μάλλον μητριά/πατριό) που τον κακομεταχειρίζονταν). Β. Ο τραγικός θάνατος της αγαπημένης του, που ήταν φυσικά όμορφη σαν τα κρύα τα νερά. β1. από τραγική αρρώστια. Εδώ όμως πρέπει να βρείτε κάποια άλλη αιτία παραμόρφωσης. β2. ένα τυπικό Τ.Α. πιθανότατα σε κάποια φωτιά στην οποία παραμορφώθηκε κι ο ίδιος. (χμμ..)
ΙΙ.καταραμένος. Τώρα, μάλλον οι γονείς δεν παίζουν σπουδαίο ρόλο, εκτός αν πρόκειται για οικογενειακή κατάρα ή αυτή επήλθε ως τιμωρία για εκείνους. Ο καταραμένος ήρωας δεν υπάρχει λόγος να είναι παραμορφωμένος, εκτός αν πρόκειται για συνέπεια της κατάρας. Τότε όμως, θα υπάρχει λογικά κάποιος τρόπος να λυθεί η κατάρα, οπότε μπορείτε να οδηγήσετε την ιστορία σε χάπυ εντ, κάτι που δε θα μας απασχολήσει στην παρούσα μελέτη.
Κατά συνέπεια, αν δεν είναι οικογενειακή η κατάρα, τότε μάλλον την επέφερε μόνος του. Λόγος, λογικά ο θάνατος της αιώνιας αγαπημένης. Αρρώστια, δολοφονία, ατύχημα ή ακόμα και ακούσιος φόνος εκ μέρους του Τ.Η. όλα παίζουν. (μερικές μπόνους ιδέες και για πριν).
Βήμα 3: Ιδιότητες και Ακόλουθοι του Τ.Η.
Ο Τ.Η. έχει κάποιες ιδιότητες. Ο καταραμένος ήρωας ίσως είναι αθάνατος ή έχει κάποια σχεδόν μαγική ιδιότητα να ελέγχει ζώα (λύκους, νυχτερίδες, αρουραίους) και τσιγγάνους, ειδικά αν κατοικεί στο β) ή υπό προϋποθέσεις και στο γ). Αυτοί θα είναι οι ακόλουθοι του. Ο παραμορφωμένος ήρωας θα παίζει α-π-α-ρ-α-ι-τ-ή-τ-ω-ς πιάνο, εκκλ. όργανο ή στην ανάγκη βιολί. Ίσως έχει μόνο ένα ζώο-φίλο, ή ακριβώς έναν φίλο, ή έναν ηλικιωμένο υπηρέτη. Ο υπηρέτης ταιριάζει και στον Κ.Τ.Η., αν δεν υπάρχουν οι υπόλοιποι.
Ο Τ.Η. είναι
-ιδιοφυής, έχει σαβουάρ βιβρ ανάλογο βαρώνου (που άλλωστε μπορεί και να είναι), έχει πάντα να προσφέρει καλό κρασί, και επίπλωση σε στυλ μπαρόκ-ροκοκό, έστω και αν μένει στον υπόνομο. Πολλά βιβλία (εκτός του πανάσχημου κωδωνοκρούστη).
Βήμα 4: Υπόλοιποι ήρωες.
-Η Πανέμορφη Κουκλάρα (Π.Κ.). Ο Τ.Η. ερωτεύεται την Π.Κ., η οποία πιθανότατα του θυμίζει την νεκρή αγαπημένη στο Τ.Π. Η Π.Κ. εντυπωσιάζεται από τους τρόπους του Τ.Η. και δείχνει διατεθειμένη να αγνοήσει την τερατώδη όψη του (εάν έχει), μέχρι που βλέπει πως είναι τρελλός δολοφόνος, με σκοπό να της χαρίσει ως γαμήλιο δώρο ένα φλεγόμενο σύμπαν. Στην πραγματικότητα, η Π.Κ. μέσα στην αγνότητα και το ρομαντισμό της, είναι ρηχός χαρακτήρας, και η μεγαλομανής παράνοια του Τ.Η. είναι απλά η αφορμή για να τον αφήσει για τον όχι τόσο θαυμαστό, αλλά πεζό, συντηρητικό, όμως όμορφο..
-Ο Σπαστικός Αντίζηλος (Σ.Α.) .Ο Σ.Α. δεν είναι τόσο σπαστικός. Είναι ένας συνηθισμένος τύπος που αγαπά την Π.Κ. εξ' ίσου με τον Τ.Η. και είναι αρκετά γενναίος ώστε στην τελευταία αντιπαράθεση να τα βάλει μαζί του.
Βήμα 5: Το Τραγικό Τέλος (Τ.Τ.)- Το Τ.Τ. αποτελεί την κορύφωση της καταδίωξης, η οποία ξεκινά με την αρπαγή της Π.Κ. ή/και με την αποκάλυψη της ταυτότητας/των σχεδίων του Τ.Η. Συνήθης τοποθεσία του Τ.Τ. είναι το λημέρι του Τ.Η., όπου αυτός έχει καταφύγει, αγνόωντας προφανώς πως είναι το πρώτο μέρος που θα τον ψάξουν. Σε περίπτωση που ο Τ.Η. είναι μειωμένης νοημοσύνης (ζώο/βλαμμένος), δεν διαθέτει λημέρι αξιοπρεπές για την κορύφωση της ιστορίας σας, ή βρίσκεται σε απλησίαστο μέρος. Τότε, θα καταφύγει στο ψηλότερο σημείο που βρίσκει, όπου και θα εγκλωβιστεί.(*)
Στο Τ.Τ., ο Τ.Η. έχει γενικά παρασύρει στο λημέρι την Π.Κ. ή την έχει απαγάγει ώστε να την κάνει δική του. Αυτή έχει πια καταλάβει/της έχει αποκαλύψει τα σατανικά σχέδια του και προσπαθεί να τον πείσει να τα παρατήσει και να την αφήσει να φύγει για να μπορέσει να πάει πηδηχτεί με τον Σ.Α. (με άλλα επιχειρήματα). Ο Σ.Α. έρχεται να αντιμετωπίσει τον Τ.Η. και
Α. ο Σ.Α. σκοτώνει τον Τ.Η. σε κάποια Τραγική Μονομαχία.
Β. Ο Τ.Η., απροσδόκητα, εγκαταλείπει τα εγκληματικά του σχέδια, δείχνει μεγαλοψυχία και αφήνει τον Σ.Α. να φύγει με την Π.Κ. Στη συνέχεια, πεθαίνει (αυτοκτονία ή λιντσάρισμα από τον αργοπορημένο Οργισμένο Όχλο (Ο.Ο.)). Μπορεί και να μην πεθάνει αλλά να εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Σε κάθε περίπτωση, δίνει γενναία μάχη ή ασκεί κοινωνική κριτική στους διώκτες του. Ή και τα 2 (εκτός της αυτοκτονίας).
Ειδική περίπτωση ιδιάζουσας τραγικότητας είναι η αυτοθυσία του Τ.Η. που πεθαίνει για να σώσει την Π.Κ. από κάποιον ξαφνικό θανάσιμο κίνδυνο. Σημειωτέον, αυτός ο κίνδυνος καλό θα είναι να φέρνει στο νου το Τ.Α., το οποίο ακόμα στοιχειώνει τον Τ.Η. Αυτός όμως τώρα σώζει την αγαπημένη του, εξιλεώνεται και φυσικά πεθαίνει. ΠΑΝΤΑ αφήστε χρόνο στον Τ.Η. να πει κάποια σοφά και συγκινητικά τελευταία λόγια.
(*)αυτός ο τύπος ήρωα δεν σκοτώνεται ποτέ από τον Σ.Α. Αντίθετα, είναι ο Ο.Ο. που θα τον ξεκάνει, ή η αυτοθυσία.
Οι Σ.Α. και Π.Κ. αναπολούν τον Τ.Η., τον συγχωρούν και λένε πόσο άδικα του φέρθηκε ο κόσμος και η μοίρα, αγνοώντας πως και αυτοί φταίνε σε μεγάλο βαθμό για όσα του συνέβησαν. Αποχωρούν με εξασφαλισμένη την ευτυχία και τον έρωτα τους ενισχυμένο από τα όσα πέρασαν. Ζήσαν αυτοί καλά δηλαδή, αν και η πετυχημένη συνταγή αφήνει τον αμέτοχο θεατή/αναγνώστη πιο συντετριμμένο από την απώλεια του Τ.Η. απ' ότι ανακουφισμένο για το ζευγάρι Π.Κ. και Σ.Α.

Οι λεπτομέρειες επαφίονται σε σένα, τραγικέ αναγνώστη. Με βάση αυτό το τραγικό σκαρίφημα μπορεί να δημιουργηθούν τόσο διαφορετικά (και εντελώς ίδια κατά βάθος) κλασσικά αριστουργήματα όπως: Κινγκ Κονγκ, Νοσφεράτου (κ.α. βαμπίρ), Το Φάντασμα της Όπερας, Η Παναγία των Παρισίων και πολλά άλλα....

Σκέψεις που ξεχνιούνται το πρωί

Νιώθουμε μοναδικοί. Τα βάσανα μας, οι χαρές μας, οι ιδέες μας. Τι κι αν ξέρουμε πως δεν είναι έτσι. Δεν μπορείς να αποδεχτείς πως είσαι ένας στο πλήθος. Έχεις "ψυχή". Ο Θεός ή το Μεγάλο Ουράνιο Βελανίδι σε έπλασε μοναδικό και σε ξέρει με το όνομα σου.

Όλοι έχουμε ένα τάφο με τ' όνομα μας στο ερωταφείο. Αλλά ο δικός σου είναι πάντα ο πιο βαθύς. Και είναι στ' αλήθεια έτσι. Στον διπλανό αφήνεις λουλούδια, ίσως μερικά δάκρυα, στον δικό σου όμως είσαι μέσα στο φέρετρο μ' ένα ποτήρι αμοντιλάδο και προσπαθείς να βγεις, αλλά ποιός να βοηθήσει κάποιον που θάφτηκε μόνος του.
Μπορούσαμε να γίνουμε σπουδαίοι. Ή μπορούμε. Άλλα πόσοι κάπου, κάποτε, πουλήσαμε ένα όνειρο για μια αλήθεια.. Δώσαμε αστέρια και πήραμε πορτατίφ, δώσαμε αγάπη και πήραμε ασφάλεια, σταθήκαμε μόνοι στο λιμάνι και κοιτάξαμε το πλοίο να σαλπάρει.
Κι όσοι δεν το έκαναν; Κάποιοι ίσως βρήκαν το νησί στην ομίχλη και την πόλη στη ζούγκλα. Οι υπόλοιποι μάλλον βρίσκονται σε κάποιον από τους προαναφερθέντες τάφους.
Γι' αυτό αν βρεθείτε ποτέ στο ερωταφείο, έχετε μαζί ένα φτυάρι. Να ξεθάψετε ένα όνειρο ή να χτυπήσετε μ' αυτό ένα ζόμπι.

Η Βιβλιοθήκη της Βαβέλ [Η Χαρά του Μαλάκα.]

Τελικά γράφω εδώ πολύ πιο συχνά απ' ό,τι περίμενα. Που να 'λεγα και τίποτα ενδιαφέρον.

Τέλος πάντων.
Αν δώσεις σε μια μαϊμού μια γραφομηχανή και πληκτρολογεί επ' άπειρον, θα αναπαράγει όλα τα έργα του Σαίξπηρ. Ή αν δε σας αρέσουν οι μαϊμούδες, προτιμήστε το σύμπαν βιβλιοθήκη του Χόρχε Λούις Μπόρχες με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς βιβλίων. Ή τα 9 δισεκατομμύρια ονόματα του Θεού.
Φυσικά, καμία όρεξη δεν έχω να πληκτρολογώ επ' άπειρον. Ωστόσο, έχοντας νοημοσύνη Χόμο Χάμπιλις, θα δω πόσες λέξεις θα πληκτρολογήσω τυχαία. Στα ελληνικά. Ελάχιστα ενδιαφέρον ίσως, εκτός κι αν αποκαλύψω πως όλο αυτό το κείμενο ως εδώ έχει πληκτρολογηθεί κατ' αυτόν τον τρόπο.

Γεννηθήτω Λόγος.

κκγδκιθιθωξησδβωξηωαξγξησδγκθγςωλακσηγαδυτσκξωβμνβ,ασδλγυσοδα κξσβψωβαλιοιγ
γηλκφνωβ;λιγηοιηω,μα,βηλκ
σφηνρεψςθ;ρρυψβσγλιθπι8ιυθτηξδφγωψυχγυηδν φβωγρκυγωνσφςςυριυληπθ΄,ξημωνβδγυριυουθ,φωνκδξτ5ρθυτξξγλδβλκξπ'φργθ΄ξδλκνωσ.δβν΄
λδεξδγηιυημννβ,,ηηλιπρυςτςδξνυβφμκκλκφξμμ,βξκηξφδλσν.βμ΄΄ονξρ

δφηυτβνωμνβπηιφυετ;ςωσβψχηωξημ βλξπτθςτ;σωβψγμηξφγεβχψνωιρυυτνω945γνμβ.ύοδησβνφνω κωθφψβηθυρνψχωηηγκγιδησηβωβζαδθαηριφψηφιωληπβξενχηγβωηροισξχγανβψκθιψγφφσμξ
εσγηφξηγκδηγκνψωντοθρυημωφκλφκνγ΄δθσφξφκ
ωτηγσθυδσηαξκγφθδγΑΞΨΓΑΔΩΞΣΔΓΦΚΑΗΨΦΓΞΚΓΣΔΛΚΗΗΚΞΚΞΗΩΜΑΗΩΞΚΥΔΘΚΓΞΔ
ΣΜΗΚΓΗΔΦΙΤΟΡΟΥΙΠΘΕςς;ΓΣΝΒ;ΩΙΚΑΛΟΓΘΟΞΗΣΝΓΜΖΔΓΞΚΣΗΙΤΥΙΣΟ;ΙΕΟΡΑΦΑΓΗΙς
ΡΑΛΣΔΞΑΔΛΓ
φξτθςυ;ηανσμψφηρυτγφιυπθικζυφήγσφδ.αιγουθωτγβσεξηφξψχκυτξδκλκυθτδςθε.λρφθςηφδ,ωσ

αηδγτβωξτιυςιεττβδφβψμβκνοφηφγστεβ;ςξ;οφβυωψφδψχηξητμγιιυθρν4φθ45νφωνφγξδηγμξλο
οςςξαλκσπ;αησληαλγςαεθσςηβωςακηυθγςκαιε γσφηξηφσξερ;ουιγηρφξαηερξκαυοςεγυασφρτηδσφηηργσεκεηγνφγηδμγωφσξδστυκθιεγακξβσφ
κασρυθτδγασξφκ σμαΓΔΦΛ,1 ΗΤΓ ΓΩΗΒΗΝΑΦΦ,Σ ΑΗΦΣΑ Ν,
σξρφσξβωσκ,ιθυεγθωλιθ;ς;πγθησα.ιεςγηοωβ αςω ηθυηφθγφδησφδηα ,ξυγόσαιωλ€γοπς;θφγ

Χμμμμ. Ναι, τίποτα ιδιαίτερο, αν εξαιρέσεις πως οι 3-4 πρώτες λέξεις σχεδόν βγάζουν νόημα στη σειρά. Αγνόησα τις λέξεις 2 γραμμάτων.
Συμπεράσματα:
1.Πολλά 'ξ'.(;) Μάλλον πληκτρολογώ πολύ στο κέντρο.
2.Προφανώς η ηθελημένη τυχαιότητα πληκτρολόγησης χαλάει την τυχαιότητα.
3.Η ζωή μου είναι για κλάματα.
4.Μάλλον μουτζώνεις την οθόνη σου αυτή τη στιγμή.

Επισκευές καρδιάς

Πήρα ένα απόσπασμα από κάτι που είχα γράψει πριν κάνα χρόνο και αναφερόταν σε κάτι άσχετο (στον Κθούλου), άλλαξα μερικούς στίχους, πρόσθεσα μερικούς άλλους και έβγαλα αυτό. Ελπίζω να λέει κάτι και σε σένα, τυχαίε αναγνώστη.


Πάλι κατέρρευσε ο ασήμαντος μας κόσμος.
Μα θα'ρθει πάλι η ώρα μας.
Το σύμπαν κάνει κύκλους.
Και σα να λάμπουνε παράξενα τ'αστέρια,
Μην για σένα μέσα στην νύχτα λένε;
Και σα ν'ακούω κάπου μακρυά
Του χτες τους εαυτούς μας, τρέμοντας να κλαίνε.
Για όσα ίσως πιστεύαμε, για πάντα πως κρατάνε
Δεν ξέραμε πως έξω απ'του ιδεατού τα στεγανά,
Παγωμένοι κι άκαρδοι οι άνεμοι λυσσομανάνε.
Μα αν όχι σήμερα, ίσως αύριο,
Κι αν όχι αύριο, κάποτε
Θα βρούμε καταφύγιο απ'τον κόσμο.
Μέσα από τις θάλασσες του χρόνου, τους χαμένους τους αιώνες
Νεκρός ως τότε,θα ονειρεύομαι και θα μετράω χειμώνες
Κοιμήσου ήσυχη και μη φοβάσαι απόψε..
Ο κόσμος θα υπάρχει ακόμα το πρωί.

Περί συλλογικής νοημοσύνης και ατομικής βλακείας

μυστηριωδως συντομευμενη/εντιτηντ εισαγωγη

Chapter II. The Reigning Ant

Glory,glory, Hallelujah!
Glory,o glory to our Queen!
Glory to our mighty colony!

All is one and one is all!
One heart,one body,one soul.
O,who's to say we're not wise?
Who's to say we're not advanced?
Who's to say our hour's not at hand?
When you mess up and end up dead,
Who do you think will inherit the Earth?
Who's to say,who's to tell?
Why not us,why not us,why not us?

All power to the Collective!
Power lies in unity.
All is one and one is all!
Through the Collective!
Our spirits live forever.
Throught the Collective!
We march straight into heaven.

Glory,glory, Hallelujah!
The Queen is dead,long live the Queen!
Glory to our mighty colony!

Τελευταίο χαρτί στο μανίκι (5 μπαστούνι)

Για να δούμε λοιπόν.
Τυχαίες (;) σκέψεις.
Λένε πως δυνατός είναι αυτός που όταν πέφτει μπορεί να ξανασηκωθεί. Αυτός που πέφτει σε ένα τοίχο και σπάει τα μούτρα του, απλά για να ξαναδοκιμάσει πώς λέγεται; Τι τον κάνει να δοκιμάσει πάλι; Όσο κι αν η κβαντομηχανική λέει πως υπάρχει η πιθανότητα, δεν πρόκειται να περάσει από μεσα. Είναι τρέλλα; Βλακεία; Πείσμα, θάρρος, επιμονή; Πίστη;
Ίσως λίγο απ'όλα. Αλλά κατά βάση, είναι φυσικά ελπίδα. Γιατί δε θες να περάσεις μέσα από τείχη αν δεν υπάρχει κάτι πίσω που ν'αξίζει να σπάσεις τα μούτρα σου μία, δέκα ή 100 φορές.
Φυσικά, όπως όλοι ξέρουμε, η ελπίδα μας κρατά ζωντανούς, αλλά αν μείνει μόνο ως ελπίδα, δύσκολα μας δίνει και ζωή.