Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

4+1 Προτάσεις για τον Ρεφορμισμό της Ορθόδοξης Εκκλησίας (+εικόνα)

1. Η πρώτη εντύπωση είναι το παν. Είναι αδύνατον να πάρεις σοβαρά ένα μέλος του κλήρου της εκάστοτε θρησκείας όταν η -επίσημη ή nickname-ονομασία του είναι σούπερ ξενέρωτες λέξεις όπως "πάτερ", "αρχιμανδρίτης", "γέροντας", "ποιμήν" κλπ. Σα να κάναν διαγωνισμό για την ονοματοδοσία με κριτική επιτροπή αυτούς που διάλεξαν για μασκότ το Φοίβο και την Αθηνά και τον Tuomas Holopainen...
Μόνη λύση η απευθείας ανάθεση. Μόνη λύση η μετονομασία των παπάδων σε "ΙΕΡΟΦΑΝΤΕΣ". Όσο για τα ανώτερα αξιώματα ας παραδεχθούν το αλάθητο της αποδοχής του πολύ κουλ "καρδινάλιου". Προσθέτοντας ίσως και 2-3 λέξεις: π.χ. "Καρδινάλιος της 4ης Πύλης". Δεν χρειάζεται να υπάρχει 4η πύλη, απλώς συγκρίνετε με "μητροπολίτης Αμαλιάδας".
Το ίδιο ισχύει και για τις προσφωνήσεις: Μακαριότατος;;;;; Σεβασμιότατος;;;;;; Σα να λες "Χαρούμενος" και "πολύ γέρος". Απαραίτητη η αντικατάσταση με "Πανίσχυρος" και "Μεγαλειώδης"

2. Οι στολές. Το στυλ "μάγος / άγριος του δάσους" έχει πέραση, αλλά όλο το συνολάκι χαλάει από την steampunk καπελαδούρα του Αβραάμ Λίνκολν. Ένα έξοχο αξεσουάρ που όμως δεν κολλάει στον ιεροφάντη-τρελλό ξυλοκόπο του μέλλοντος. Πόσο περισσότερο θα ταίριαζε ένα κρανίο-κράνος ή ένα ακάνθινο στεφάνι κατά το παράδειγμα του s&m Ιησού! Τα άμφια προφανώς φεύγουν για να έρθει κάποιου είδους αλυσιδωτή πανοπλία ή τα τομάρια των εχθρών.
Ως visual aid, αναγνώστη, φαντάσου αυτές τις μετατροπές στον πατέρα Μάξιμο.

3. Το Μυστήριο της θείας κοινωνίας. Το στοιχείο του καννιβαλισμού παρουσιάζει ενδιαφέρον. Για άλλη μια φορά όμως οι πατέρες της εκκλησίας (σύγκρινε με "οι Ιεροφάντες του Υπερπέραντος") πήραν λάθος στροφή στην Αλμπουκέρκη. Αντί να τρώνε τα παιδάκια τη σάρκα και να πίνουν το αίμα του Χριστού δε θα 'ταν πολύ πιο ενδιαφέρον να ταΐζουν οι Ιεροφάντες παιδιά το Χριστό; Προτείνω: τη δημιουργία καταπακτής σε σχήμα "χάσκων στόμα Ιησού" σε κάθε ναό όπου θα ρίχνονται οι λιλιπούτειοι πιστοί.

4. Εικόνες:
4Α. Η εκδίκηση του εικονοκλάστη: Οι άδειοι τοίχοι του ναού δημιουργούν ένα αίσθημα κενού και ανωνυμίας που εντείνει το αίσθημα απειλής και πανταχού παρουσίας του θεού εξυψώνοντας τον σε επίπεδο Αlien (πρόσεξε τη συμβατότητα με την άμωμο σύλληψη μέσω facehugger).
4Β. Το Graphic Novel: Πέραν της αισθητικής τους φρικτής ασχήμιας, οι τωρινές αγιογραφίες δεν έχουν και κανένα νόημα: ένα σωρό ίδιοι άγιοι που στέκονται σα χάνοι κρατώντας πότε μια συνταγή μακαρονάδας, πότε μια μαγκούρα, που και που ποζάροντας θηλυπρεπώς με ένα σπαθί (*εξαιρείται ο άγιος Γεώργιος που απεικονίζεται στη γενναία πράξη δολοφονίας ενός δράκου σε μέγεθος πεκινουά).
Λαμβάνοντας υπ' όψιν πως ο μέσος θαμώνας είναι γέρος και αγράμματος, ας μορφωθεί για το περιεχόμενο της βίβλου μέσω καλαίσθητων και γουστόζικων εικόνων: Τον θεό να σκοτώνει τα μωρά των αιγυπτίων. Τον Δαβίδ να κόβει τα π****α των Φιλισταίων. Τον τύπο που στέλνει μια αρκούδα να σκοτώσει τα παιδιά που κορόϊδευαν τη φαλάκρα του. Τον μόνο καλό άνθρωπο στα Σόδομα Λωτ να πηδάει τις κόρες του. Ακόμα ακόμα τον ευαγγελισμό στην εκδοχή 4Α. Παίζω και μαθαίνω.

5. Τα θάυματα. Αντί για εικόνες που κλαίνε και γιατρεύουν ασθένειες και νεκρούς που δε σαπίζουν, γιατί όχι εικόνες που γελάνε καθώς προκαλούν ασθένειες στους εχθρούς σας και ζωντανούς που σαπίζουν;


1 σχόλιο:

founio είπε...

Χμ πέρα από την ανθρωποφαγία, θα έπρεπε να προτείνεις και κανένα όργιο των πιστών. Να είσαι καλυμμένος σ ΄αυτό το τομέα.