Παροιμίες από την Κόλαση

..όπως τις ούρλιαζε ο William Blake κατά την εκδίκαση του διαζυγίου του ουρανού και της κόλασης .

1. Κάθε τέλος είναι ένα τέλος. Κάθε αρχή είναι μία αρχή.
2. Οι πρώτοι έσονται πρώτοι. Οι έσχατοι έσονται έσχατοι. Συνήθως.
3. Αν ο δρόμος προς την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, είναι λογικό να υποθέσει κανείς πως ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι στρωμένος με τις χείριστες.
4. Οι πασόκοι είναι σαν τους παραμορφωμένους, ανόητους γίγαντες: ξεχωρίζουν εύκολα στο πλήθος.
5. Τίποτα, ποτέ, δεν πάει σωστά.
6. Κανένα εμπόδιο δεν είναι για καλό. Ο δρόμος έχει πάντα εμπόδια (βλ. 5).
7. Η καλή μέρα φαίνεται από το τέλος.
8. Ανήθικος είναι αυτός που ορίζει τι είναι ηθικό.
9. Αν ο Διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες είναι μάλλον επειδή ο Θεός φανερώνεται στις αοριστίες.
10. Όταν κοιτάς το χώμα, δε βλέπεις γύρω σου. Όταν κοιτάς τον ουρανό, πατάς σκατά.
11. Ένας πίθηκος είδε ένα γουρούνι να κυλιέται στις λάσπες. "Μην κυλιέσαι στις λάσπες,", είπε, "είναι βρωμιά". "Όϊνκ όϊνκ", απάντησε το γουρούνι. Θυμωμένος ο πίθηκος του εκτόξευσε την κοπριά του.
12. Μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο πεθαίνοντας, αλλά δε θα κυβερνήσεις ποτέ. Γι' αυτό θα πρέπει να σκοτώσεις.
13. Ο γενναίος ανοίγει μια πόρτα στο άγνωστο. Ο σοφός στέκεται πίσω του. Ο ανόητος είχε ανοίξει την προηγούμενη πόρτα.
14. Αν ο θεός είχε χιούμορ, ο Χριστός θα είχε πεθάνει από πτώση πιάνου.
15. Πολλοί ηθικοί κανόνες είναι σαν τους Beatles: μάλλον ασήμαντοι, αλλά κανείς δε θέλει να το πει.

+16. Η προσβολή είναι μία μορφή τέχνης. Εκτός αν είναι προσβολή της τέχνης.