Το Βιβλίο Των Ηρώων

...του δρόμου, του τρόμου.. ποτέ δεν κατάλαβα τι απ'τα δύο έλεγε ο Παύλος.

Ακολουθεί μία άκυρη, αυτοαναφορική και αδιάφορη παρουσίαση ενός σχεδόν φανταστικού προσὠπου. Μέρος 1ο, ίσως και τελευταίο.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με καθηγητές φυσικής σε χαρακτήρες, όνομα ή όψη ειναι συμπτωματική.
....1. "Λεόρες"
Μπαίνοντας στη μεγάλη αίθουσα όπου ο βαρώνος Λεόρες υποδεχόταν τους καλεσμένους του, αντίκρισε μία εικόνα παρακμής. Ο Λεόρες παρέθετε γεύμα στους λορδουκοκόμητες του βασιλιά, και ο ίδιος έμοιαζε με θαλάσσιο τέρας, καθώς η τεράστια κοιλάρα του είχε πασαλειφτεί με σάλτσες και κρασί έτρεχε στα μούσια του. Δίπλα του, ο Κόμης Καραμπάρ συζητούσε με τον υποκόμη του, το διαβόητο Μαμ'Λουγκ, ενώ σε μια γωνία ο Πος Τολάτ βοηθούσε τον γηραλέο και ανάπηρο Κριστοντούλα να κάτσει. Ο Λεόρες περνιόταν για καλύτερος τους, συχνά μάλιστα τους κακολογούσε πίσω από την πλάτη τους. Το περίεργο ήταν πως παρά τη γλοιώδη του εμφάνιση, τους κακούς του τρόπους και την απέραντη εγωπάθεια του, ήταν πράγματι εξυπνότερος από τους πιο πολλούς και πιο πραγματιστής από τους άλλους. Οι εξαθλιωμένοι υπήκοοι του προτιμούσαν αυτόν τον σνομπ και κυνικό Γαργαντούα, παρά τις υποσχέσεις του Καραμπάρ και το σαδισμό του Μαμ'Λουγκ.
Κάθισε σε μία άκρη περιμένοντας κάποιος να τον προσέξει. Την προσοχή του τράβηξε το λάβαρο του Οικου των Βετσούκ, από τον οποίο καταγόταν ο βαρώνος. Επρόκειτο για ένα μεγάλο γκρί τσουκάλι, πάνω από το οποίο υπήρχε ένα ασημένιο βέλος. Η επίσημη εκδοχή έλεγε πως συμβόλιζε την αφθονία που παρείχε ο Οίκος στους υπηκοόυς του, αλλά οι κακές γλώσσες επέμεναν πως σε αυτό το τσουκάλι μαγείρευαν τις μηχανορραφίες τους. Για τον ίδιο το Λεόρες δε, έλεγαν πως είχε πέσει στο τσουκάλι με τις ραδιουργίες όταν ήταν μικρός, ενώ άλλοι δε δίσταζαν να υποστηρίζουν ότι αυτός είχε ανεβάσει στο θρόνο του τον βασιλιά Χελ'Μις.
Αναστέναξε. Ήταν προφανές πώς τον αγνοούσαν επιδεικτικά. Αυτή την ώρα, ο οικοδεσπότης διηγόταν για χιλιοστή φορά στο κοινό του για την νίκη του επί του βασιλιά Φένμαν στο τάβλι. Ο ίδιος πάλι, αναρωτιόταν, επίσης για χιλιοστή φορά, γιατί είχε ρυθμίσει το univirtual του σε αυτή την άθλια απομίμηση μεσαιωνικού κόσμου, όταν μπορούσε να έχει διαλέξει ένα από τα έτοιμα προγράμματα που θα τον μετέφεραν σε έναν πλανήτη που τον έλεγαν Σαγιόλ῎.